EEN EXTRA WOORDJE ...

Deze tekst is deels gebaseerd op een podcast van collega Dr. Psychiater Marc Van Steenkiste. 

Maar het is ook mijn tekst, mijn "waarom ik traumatherapeut ben". De opsomming van de inhoud van de opleiding op de pagina waar je vandaan komt is noodzakelijk nuttig, meer betekenis haal je uit mijn volgende schrijfsels ... 

Uit de vakliteratuur is trauma een gebeurtenis die het normale copingmechanisme overschrijdt. Tijdens zo'n gebeurtenis komt men in een psychische modus terecht die grondig verschilt van het gewone dagdagelijkse functioneren. 

Het centrale gegeven van (interpersoonlijk) trauma is totale machteloosheid. Een kwaadaardige bejegening van iemand anders heeft de totale waardigheid aangetast. Slachtoffer van zo'n gebeurtenis mogen zijn is een moeilijk te bewandelen pad. Getraumatiseerde mensen hebben het moeilijk met het onder ogen zien van die machteloosheid. Weerstand zorgt ervoor dat er toch nog iets kan gevonden worden wat men anders of beter had kunnen doen. Er is verzet tegen het besef van het overgeleverd zijn. 

Enerzijds is er dus weerstand tegen het slachtoffer zijn (het mogen benoemen dat iets helemaal niet oké was), anderzijds spreken we van het slachtofferisme wat zoveel is als een vereenzelviging met de slachtofferpositie. Het is van groot belang onder ogen te kunnen zien dat een getraumatiseerd persoon slachtoffer is, zonder wenteling en verlies van empowerment. 

Het is van onschatbare waarde in een leven te leren Leven (niet meer overleven !!) waar "DIT" of "DAT" gebeurd is. Op het niet theoretische maar existentiële niveau komt het er op neer te leren Leven met onrecht en met wreedheid van mensen tegenover elkaar. Dit brengt ons bij drie registers in de behandeling van (Complex) - PTSS. Het eerste register is het niveau van de symptomen (flashbacks, nachtmerries, angstaanvallen, fysieke arousal, ...). Het tweede register is het niveau van de aantasting van de hechting en het basisvertrouwen, het vernielde fundament van de veiligheid. Beide niveaus zorgvuldig en noodzakelijk te benaderen vanuit de (klinische) psychologie - psychotherapie. In deze opleiding leg ik graag de nadruk op het derde register, het gefundeerde spirituele en existentiële niveau (als rode draad doorheen het gegeven geheel). Er is nogal wat leegte wat dit laatste niveau betreft. Werkelijk geloven dat er nog goedheid is, is terug moeilijk te installeren. Op nieuwsgierige ontdekking naar het "GOEDGENOEGE", neem ik mijn cliënt enerzijds mee vooruit maar ook zal er ook voorzichtig achteruit geschakeld worden. Om te begrijpen, erkennen, ontladen, eren, danken, teruggeven, ... 

Kortom, een kijkje achterom is hoe het begon en het zicht op recht vooruit is waar ik mijzelf verder uit !!!

Sõren Kiergegaard zegt: 

"Life Can only be understood backwards but it must be lived forwards"

Dat gefundeerde spirituele en existentiële niveau gaat om betekenis en ZIN geven, slibberen en schuiven in de richting van je hart. Zoals men cliché - gewijze zegt: met 'vallen en opstaan' maar uiteindelijk wel doorgaan en niet meer overkop gaan, niet meer achterom gaan. 

Mensen komen met iets naar de praktijk, bijvoorbeeld een depressie, angst, ... een benoeming maar geen haarfijn kunnen uitleggen wat er eigenlijk aan de hand is. Komen tot een duidelijke hulpvraag is dan ook een heel proces. De basishouding van de therapeut is jezelf de vraag stellen: "Wat is dat hier?", "Wat gebeurt er hier nu eigenlijk?" dé vraag naar het ontstaan van de hulpvraag. En dan wordt het "samen" uitgezocht. Samen in en met het trauma aanwezig kunnen zijn en erop kunnen vertrouwen dat het onverwoordelijke er toch ergens is. En als je samen daar komt, dan wordt het stil.

Traumatherapeut zijn is een uniek en ontzettend dankbaar beroep: mensen mogen ZIEN, hoe de wereld daarbuiten het (bijna) nooit ziet!